Pestilence is een van de belangrijkste deathmetal bands uit Nederland. Tussen 1986 en 1993 hebben ze 4 baanbrekende deathmetal platen uitgebracht, waarna ze gesplit zijn. Elk van die platen had een compleet eigen gezicht, en de band was constant in evolutie. In 2008 waren ze plots terug met een nieuw album: ressurection Macabre. Op die plaat klonken ze zwaarder dan ooit, alhoewel de muziek eerder een terugkeer naar de stijl van hun tweede en derde plaat leek in te houden.
Nu is er dus de zesde studioplaat van Pestilence, en weer klinken ze heel anders. Eerst en vooral valt op dat zanger/gitarist Patrick Mameli zijn zangstijl minder zwaar is dan op Ressurection macabre. Zijn zang leunt soms zelfs aan tegen het stemgeluid van de vroegere zanger Martin van Drunen. Ook zijn alle leden weeral gewisseld sinds de release van Ressurection macabre en zijn er dus ook weer heel wat nieuwe invloeden in de muziek geslopen. Zo zijn de baslijnen van Jeroen paul Thesseling zwaar beïnvloed door jazzmuziek. Ook duiken de fusionachtige sfeerstukken zoals we die kennen van het album Spheres weer op in de nummers.
Pestilence was altijd een band die bij het vooruitstrevende en technische gedeelte van de death metal scene behoorde, en met deze plaat laten ze weer maar eens horen dat ze zeker niet moeten onderdoen voor hedendaagse bands. Maar toch slagen ze er in om ondanks de technische muziek toch die waanzin die van pestilence zo een grote band gemaakt heeft, in de sound te houden. Een nummer als "Deception" is hier echt wel een klassevoorbeeld van. Enkel de intro van deze plaat vind ik wat overbodig. De tijd dat ik nog onder de indruk was van kerkmuziek gemixt met demonische stemmen en zogenaamd satanisch latijn is al lang voorbij. Maar dat is niet meer dan een detail.
Dit is zeker een plaat die je enkele keren moet beluisteren om ze volledig te vatten, maar Pestilence is er weer in geslaagd een goede death metal plaat af te leveren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten